Geen cellen en handboeien! : Het beginsel van minimale beperkingen in het regime vreemdelingendetentie

Vreemdelingendetentie is regelmatig onderwerp geweest van onderzoek. Al sinds de Schipholbrand, nu ruim twaalf jaar geleden, vraagt Amnesty International aandacht voor de mensenrechtelijke problemen rond dit middel. In het (internationale) rapport The Netherlands: the Detention of Irregular Migrants and Asylum-Seekers uit 2008, concludeerde Amnesty International dat ‘Elements of Dutch policies and practices constitute human rights violations’.

Deze conclusie was gebaseerd op de hoge aantallen gedetineerden, de lange duur van detentie en de toen volstrekt ontoereikende omstandigheden in de verschillende detentiecentra. Hoewel in de jaren erna deze omstandigheden verbeterden, bleef er reden tot zorg. Amnesty publiceerde daarom verschillende updates en nadere onderzoeken naar specifieke aspecten van het detentiebeleid.

Ook andere nationale en internationale (mensenrechten)organisaties hielden vreemdelingendetentie in Nederland nader tegen het licht. De zorgpunten zijn grofweg onder te brengen in twee categorieën: zorgen over de handhaving van het ultimum remedium-principe en zorgen over de detentieomstandigheden. In dit rapport behandelen wij de detentieomstandigheden. Tegelijk met dit rapport verschijnt ook het rapport ‘Het recht op vrijheid.’ Vreemdelingendetentie: het ultimum remediumbeginsel.