For My Baby

Wat hier volgt zijn de openings-scènes uit mijn nieuwe film ‘For My Baby’. Hoofdpersoon is Daniel Orgelbrand, een stand-up comedian in Wenen. Zijn act heeft veel weg van een psychoanalyse en public. Zijn hele stijl, zijn levenswijze is gericht op hier en nu, en op al het lekkers dat nog komen gaat. Een leven zonder verleden, een bestaan zonder geheugen. En dus ontloopt Daniel zijn vader die hem een verhaal wil vertellen dat hij niet wil horen. Wij leven nu, met acid jazz, met elke nacht een nieuw avontuur of anders wel een lachkick, en zijk niet aan m’n kop over dingen waar je toch niets meer aan kunt veranderen.

Daniel lijkt een baldadige fin de-siècle-held die teveel films van Tarantino heeft gezien een decadente nihilist ware het niet dat hij zo goed voor z’n katatonische moeder zorgt. Hij doet dat met zoveel toewijding dat hij er bijna een ander pe soon door lijkt te worden. Een persoon die het verleden belichaamt, een dolende ziel die bezit neemt van Daniel en hem bijna vernietigt.

Het geheugen blijkt zich niet te laten temmen

A man is standing in a strong, eerie spotlight in the middle of an empty courtyard. He squints up against the light to try and see the people who are looking down at him from the galleries of this courtyard, a typical example of 19th century central European urban architecture.