Leven als 1F’er : vermeende oorlogsmisdadigers in Nederland

De paradox is wezenlijk: 1F’ers mogen niet in Nederland blijven, maar ze kunnen ook niet weggestuurd worden. Wat doet dit met een mens?

Het wachtproces van 1F’ers is geen passief proces is, maar juist veelzijdig. Waar ze kunnen, strijden ze voor een verblijfsvergunning, en, niet minder belangrijk, voor erkenning van hun onschuld. Dat ze ons hun verhaal vertellen, is daar onderdeel van.

Volgens de 1F’ers wuift de overheid (in casu de IND) hun verhaal vaak weg als onrechtmatig bewijs. Soms worden ze er zelfs van beschuldigd bewijzen gekocht te hebben, zoals in het geval van Ramin en Abdullah. Om hun situatie onder de aandacht te brengen, proberen 1F’ers nu aandacht in de media te krijgen.

Vooral de onzekerheid van het wachten maakt hun situatie ondraaglijk. Daarom vragen veel 1F’ers om een eerlijk proces; nu wordt hun schuld verondersteld totdat zijzelf het tegendeel bewezen hebben.