Hulphond als geslaagde contextuele interventie voor herstel

We beschrijven een patiënte die na aanschaf en opleiden van een hond tot hulphond, herstel bereikte. Patiënte had een ziektegeschiedenis van meer dan 30 jaar en kreeg diagnoses zoals autismespectrumstoornis, posttraumatische stressstoornis en borderlinepersoonlijkheidsstoornis. Over de jaren was er vrijwel geen symptomatische verbetering en geen persoonlijk of maatschappelijk herstel. Er bleef sprake van ernstige emotionele labiliteit, zich onbegrepen voelen, slaapproblemen door nachtmerries en herbelevingen, zich onveilig voelen en externalisatie. Er waren regelmatig conflicten en periodieke afwijzingen van hulpverleners. Een scala interventies en begeleidingsopties werd aangeboden.

De medicatie-inname was hoog en gericht op sedatie en verdoving. Bij een second opinion werd de mogelijkheid van een hulphond geopperd. Twee jaar na aanschaf van de hond was de stemming verbeterd, was ze minder angstig, sliep ze beter en had ze alle medicatie afgebouwd. Ze voelde zich veiliger. Conflicten met anderen waren verminderd, ze had enkele sociale contacten en de zorg was aanzienlijk in intensiteit geminderd.