Herdenken, Herdacht : wanneer voel je je verbonden, en waarom?

Als het over het slavernijverleden gaat, zeggen witte Nederlanders dat het te lang geleden was om je er druk over te maken. Nu legt Thierry Baudet bloemen aan de stenen voeten van Jan Pieterszoon Coen, moordlustig rond 1600, en Jan van Schaffelaar, actief in de 15e eeuw. Geen enkele geschiedenis is ooit te lang geleden om er verbondenheid mee te voelen.

De vraag is meer: wanneer voel je je verbonden, en waarom? Wanneer en hoe word je verbondenheid zichtbaar? In Herdenken herdacht heeft Simon(e) van Saarloos zich met die vragen bezig gehouden. Het essay begint met queer vergetelheid – bewust vergeten om het heden niet in de toekomst door te trekken – en stelt lichamelijk herdenken voor, waarbij de manier waarop we de wereld kennen – middels feiten, onderscheid en categorisatie – overhoop wordt gehaald. Na publicatie in september 2019, hoort Simon(e) veel enthousiasme over haar voorstel om standbeelden omver te werpen en vervolgens in brokstukken te laten liggen. Veel van die mensen die daar enthousiast over waren, spreken zich nu boos uit over de ‘beeldenstorm’ die plaatsvindt.

Simon(e): “Maar Herdenken herdacht was nooit bedoeld als een gedachteoefening alleen. Denken zonder lichamelijke, handelende consequentie, is alleen weggelegd voor die mensen wier lijf, positie, en materiële zekerheid wordt beschermd door de status quo”.

Lilith Mag publiceert een deel uit Herdenken herdacht.