Een theoretisch model voor transculturele psychiatrie
Achtergrond De behandeling van niet-westerse patiënten verloopt vaak moeizaam. De reden is onduidelijk. Doel Suggesties voor de benadering van de moeilijkheden in de (transculturele) psychiatrische praktijk. Methode Presentatie van een theoretisch model, afgeleid uit praktijkvoorbeelden, dat inzicht geeft in de essentie van (transculturele) psychiatrie. Het model is gebaseerd op twee betekenissen van het begrip 'cultuur' en op een uitwerking van de universaliteits- en relativiteitsdichotomie. Verder is het model gebaseerd op een onderverdeling binnen het werk van de clinicus in het aangaan van een behandelrelatie, de diagnostiek in engere zin en de uitvoering van een behandeling 'op maat'. Resultaten De psychiater varieert tussen een meer relativistische en een meer universalistische grondhouding tegenover zijn of haar patiënt, afhankelijk van de fase van de behandeling. Conclusie De therapietrouw van niet-westerse patiënten neemt vermoedelijk toe wanneer de behandelaar in de kennismakingsfase en deels ook in behandelfase wat meer een relativistische grondhouding aanneemt, om beter in te kunnen spelen op de verwachtingen van de patiënt.
Geachte bezoeker,
De informatie die u nu opvraagt, kan door psychotraumanet niet aan u worden getoond. Dit kan verschillende redenen hebben,
waarvan (bescherming van het) auteursrecht de meeste voorkomende is. Wanneer het mogelijk is om u door te verwijzen naar de bron
van deze informatie, dan ziet u hier onder een link naar die plek.
Als er geen link staat, kunt u contact opnemen met de bibliotheek,
die u verder op weg kan helpen.
Met vriendelijke groet,
Het psychotraumanet-team.
Trefwoorden:
psychiatrie, transculturele psychiatrie, Therapietrouw, therapeutische relatie, cultuur, methoden en technieken