De vergeten Molukse KNIL militair : Het verhaal dat niet wordt gehoord .....

Op 30 oktober jongstleden kwam het nieuwsbericht op het NOS journaal van de erkenning voor de Molukse militairen van het Koninklijk Nederlandsch Indisch Leger (K.N.I.L.) door de Nederlandse overheid (Defensie). Naar aanleiding hiervan schreef ik een brief in gedichtvorm op Facebook aan mijn vader wijlen papa Nani Matahelumual. Het was eigenlijk niet alleen bestemd voor mijn vader papa Nani, maar voor alle Molukse vaders en opa's, die in het K.N.I.L. zo trouwen loyaal voor de Rood-Wit-Blauwe vlag, hadden gediend. Ik kreeg hierop heel veel reacties .



Geachte bezoeker,

De informatie die u nu opvraagt, kan door psychotraumanet niet aan u worden getoond. Dit kan verschillende redenen hebben, waarvan (bescherming van het) auteursrecht de meeste voorkomende is. Wanneer het mogelijk is om u door te verwijzen naar de bron van deze informatie, dan ziet u hier onder een link naar die plek.

Als er geen link staat, kunt u contact opnemen met de bibliotheek, die u verder op weg kan helpen.

Met vriendelijke groet,
Het psychotraumanet-team.


Referentie: 
Jenny Matahelumual | 2017
In: Marinjo, ISSN 0168-0706 | [40] | 6 | december '17 / januari '18 | 19-21
Trefwoorden: 
ego-documenten, erkenning, KNIL, Koninklijk Nederlands-Indisch Leger (KNIL), Molukkers, Nederlands-Indie, Tweede Wereldoorlog (1939-1945), veteranen