Column : Goede cijfers om hun ouders blij te maken

Drie jaar geleden heb ik samen met mijn collega Gea en toenmalige collega Aram de psychische zorg voor de bewoners van het AZC Katwijk overgenomen van GGZ Rivierduinen. In mijn loopbaan heb ik op veel verschillende AZC’s gewerkt, of op andere plekken met patiënten met een niet-westerse achtergrond, zoals ik. Mijn carrière in verpleegkunde begon, nadat ik afstudeerde aan de Hogeschool van Amsterdam, met het opzetten van een Post de Santé in Diatock, mijn geboortedorp in het zuiden van Senegal. Gedurende vijf jaar vormde ik samen met twee vrienden, met het boekje Where there is no doctor in de hand, de medische staf. Van (brand) wondzorg, malariabehandeling tot en met het doen van bevallingen: alles kwam voorbij.

Toen ik terugkeerde in Nederland heb ik vier jaar gewerkt in de sociale psychiatrie. Als ambulante sociaal-psychiatrisch verpleegkundige moest ik bij Mentrum-Arkin in Amsterdam-Noord op de fiets, in weer of geen weer, door de wijken om een motiverend gesprekje te voeren en medicatie toe te dienen bij psychiatrische patiënten, het merendeel met een migratieachtergrond. Na vier jaar pittige en rijke werkervaring in de sociale psychiatrie, liep ik tien jaar geleden aan tegen de vacature van Centrum’45.