Charlotte Salomon - het werk : Alles over Charlotte Salomon

Charlotte Salomon (1917-1943) groeide op in een bourgeois Duits-joods milieu in Berlijn. Daar leefde ze als jong meisje relatief onbezorgd tot de nationaalsocialistische machtsovername in 1933. Desondanks voltooide ze nagenoeg een opleiding aan de kunstacademie. In januari 1939 ontvluchtte Charlotte Berlijn en reisde naar haar grootouders in Zuid-Frankrijk, die nazi-Duitsland al in 1933 verlaten hadden. In 1940, na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, pleegde haar grootmoeder zelfmoord. Toen pas werd Charlotte verteld dat ook haar moeder in 1926 een einde aan haar leven had gemaakt.

De 24-jarige Charlotte verwerkte deze roerige familiegeschiedenis en haar ervaringen als joodse in Berlijn op een buitengewone manier. In haar nood dacht ze terug aan haar geliefde, zangpedagoog Alfred Wolfsohn (1896-1962). Hij zei haar onder meer dat je om het leven geheel lief te hebben misschien wel het tegendeel ervan – de dood – moet omhelzen en begrijpen. Ze besloot om zichzelf met behulp van zijn ideeën te redden en als alternatief voor zelfmoord ‘iets totaal waanzinnig bijzonders’ te ondernemen. Ze trok zich totaal terug en begon in een ongekende creatieve explosie te schilderen. En gaandeweg herschiep ze zo haar leven. Hierbij gebruikte ze alles wat ze in zich hadt: haar kunstenaarschap, haar visuele en muzikale geheugen, haar inzicht in de persoonlijkheden van haar familieleden, haar intellectuele bagage, humor en de inspiratie die ze uit haar liefde voor Wolfsohn putte.