Mijn gesprekspartner en ik – patiënt en therapeut - kijken terug op een geslaagde traumabehandeling. Mijn patiënt is een robuuste man, die als zoon van een ongelooflijk strikte vader en als vrijheidsstrijder in zijn land van herkomst veel geweld heeft overleefd, en in Nederland te maken kreeg met heftige posttraumatische stressklachten. In de afgelopen maanden heeft hij hard aan zijn herstel gewerkt. Zijn veerkracht keert terug en veel van de nare herinneringen zijn verbleekt. Er is weer een toekomstperspectief en hij wil het contact met zijn kinderen herstellen.

Om informatie over trauma toegankelijker te maken, werkten we aan een reeks infographics. Ze zijn bedoeld om de vaak complexe informatie over trauma behapbaarder te maken, als handvat om samen over in gesprek te gaan, ter (h)erkenning en steun.

De reeks bestaat uit de volgende infographics:

Het gebruik van ervaringskennis onder behandelaren in de geestelijke gezondheidszorg (ggz) is een opkomend fenomeen. Een significant percentage van alle ggz-professionals heeft zélf te maken gehad met psychische ontregeling. Studies suggereren uiteenlopende percentages in de groep ggz-professionals, variërend van 45 procent tot zeventig procent, wat hoger is dan gemiddeld genomen in de beroepsbevolking (Moll, 2014; Zerubavel & Wright, 2012).

Het idee dat bij ouderen psychotherapie minder zin zou hebben is wijdverbreid. Ouderen hebben een veel kleinere kans om in psychotherapie te komen dan jongere volwassenen. De belangrijkste barrière is leeftijdsdiscriminatie van ouderen oftewel ‘ageism’, zowel bij zorgverleners als bij ouderen zelf. Dit artikel biedt een overzicht van de huidige wetenschappelijk evidentie voor de effectiviteit van psychotherapie bij ouderen. De algemene trend is dat psychotherapie vergelijkbare effecten laat zien bij ouderen vergeleken met cohorten jongere patiënten.