Oud worden met oorlogstrauma's

De groep mensen in Nederland die de Tweede Wereldoorlog heeft meegemaakt, is nog altijd aanzienlijk. Het zijn de ouderen van nu, die kind of tiener waren gedurende de oorlogstijd. Een aantal van hen heeft nog steeds klachten die terug te voeren zijn op hun oorlogservaringen. Hoe verloopt het proces van ouder worden bij deze groep?

Iedere twee meter van de spoorweg kostte een leven : Charles Dibbets werkte aan de Birma-Siamspoorweg

In dit artikel vertelt de 97-jarige Birmaspoorwegveteraan Charles Dibbets over zijn ervaringen tijdens zijn krijgsgevangenschap..

En toen barstte de hel los : over de sequentiële traumatisering van oorlogskinderen

De speelfilm Süsskind vertelt het verhaal van de Joodse kinderen die vanuit de Hollandsche Schouwburg de onderduik in werden gesmokkeld. In het lespakket bij de film wordt dat verder uitgewerkt voor scholieren vanaf een jaar of tien. Maar over wat er na de oorlog met de geredde onderduikkinderen gebeurde, zwijgen film en lespakket. De auteur laat in dit artikel, mede gebaseerd op werk van Hans Keilson en Anna Freud, zien dat ook naoorlogse behandeling van de kinderen een plek verdient in de geschiedenislessen.

Een Duitse inval geen ontruiming. Het wonder van de psychiatrische inrichting Maasoord

Maasoord, de psychiatrische inrichting van Rotterdam, later Delta Psychiatrisch Centrum is, voor zover bekend, de enige psychiatrische inrichting in Nederland waar tijdens de bezetting de Joodse patiënten niet zijn weggevoerd. Terwijl in geen instelling zoveel medewerkers lid waren van de NSB en Duitsers bijna iedere dag op het terrein waren.

Een lege plek in mijn geheugen : jonge kinderen en hun oorlogsherinneringen

For a long time there was hardly any interest in the war-experiences of young children. What should they know about the war, was an often heard remark, and indeed, Jewish children, born in the years just before or during the war didn't have clear recollections about their stay in hiding places or their often horrifying experiences in the concentration camps. However, today their stories are recognized as valuable, and what's more, we seem to be aware of the fact that they provide us with the opportunity to connect us with the war. But what exactly do they remember after all those years?

De wereld stond een seconde stil'

Patrick Kaslander was militair verpleegkundige tijdens het bermbomincident in Uruzgan. Dit artikel vertelt het verhaal van zijn ervaringen, PTSS en zijn hulphond Vigo.

Concentratiekampdagboeken als bron voor zelfreflectie

Dagboeken die gevangenen bijhielden in concentratiekampen of de herinneringen die ze nadien op papier stelden, zijn meer dan louter een historische bron die inzicht geeft in wat zich in deze kampen heeft afgespeeld. Ze bieden ook aanknopingspunten om met jongeren te praten over actuele identiteitsvragen. In dit artikel doet Sanne Bolt verslag van dit inzicht na lezing van Bettina Siertsema's proefschrift over egodocumenten van concentratiekampgevangenen.

Amsterdamse gemengd gehuwde Joodse mannen in Noord-Hollandse werkkampen en hun families : een nader onderzoek

In het Derde Rijk heeft men altijd geworsteld met de vraag hoe men joden moest behandelen, die met niet-jodse partners waren getrouwd. In Duitsland wilde men niet zover gaan, dat deze gemengd-gehuwden als vol-joden zouden worden behandeld en gesteriliseerd of gedeporterd zouden worden. Gedwongen echtscheidingen, waardoor de joodse partners gedeporteerd konden worden, zijn wel overwogen, maar niet opgelegd. De gemengd-gehuwden en hun gezinnen zijn in Duitsland dus ontzien bij anti-joodse maatregelen. Daar sprak men van geprivilegieerde huwelijken.

Geknipt voor de vijand : Mentaliteit & mening in bevrijd Nederland over het kaalscheren van ‘moffenmeiden’

De geschiedenis van de ‘moffenmeiden’ vormt een bekend, maar een weinig nader bestudeerd aspect van de bezettingsgeschiedenis. Het beeld van de kaalgeschoren vrouwen is vooral bekend uit de film Zwartboek. Wat betreft wetenschappelijke literatuur vormt het boek van Monika Diederichs Wie geschoren wordt moet stilzitten een unicum. Diederichs was de eerste historica die deze vrouwen een stem gaf. Blom constateert in het voorwoord dat Wie geschoren wordt moet stilzitten de basis heeft gelegd voor een nieuw onderzoeksgebied. Een gebied dat ‘het volle licht verdient’, aldus Blom.

Pagina's