Kinderen willen rituelen die ze begrijpen

Kinderen vinden het herdenken van de Tweede Wereldoorlog heel belangrijk, maar nemen minder vaak deel aan herdenkingen. En het draagvlak voor herdenken en vieren is kleiner dan bij volwassenen. De vraag is dus hoe we de vorm van herdenken en vieren het best kunnen laten aansluiten bij de wensen van kinderen. Promovenda Bertine Verloop onderzoekt wat kinderen zelf willen.

Joods verzet

In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, hebben Joden zich niet gedwee laten wegvoeren, maar hebben ze zich op tal van manieren tegen de nazipolitiek gekeerd: door onder te duiken, door de bureaucratie te ontregelen en door al vroeg actief deel te nemen aan uiteenlopende vormen van verzet. Waarom was daar lange tijd zo weinig over bekend? Een gesprek met historicus Ben Braber.

Zij spreken voor alle kinderen die vermoord werden

Tijdens de Tweede Wereldoorlog kwamen honderdduizenden Sinti en Roma om. Meer dan de helft was jonger dan 14 jaar. Daarover is nog altijd weinig bekend.

De online tentoonstelling 'De vergeten genocide' bestaat sinds 2012 en is op dit moment (Zomer 2018) beschikbaar in het Nederlands, Duits, Pools, Engels, Hongaars, Kroatisch, Tsjechisch en Roemeens. Instellingen en onderzoekers uit diverse landen hebben eraan meegewerkt. 'De vergeten genocide' is een digitale tentoonstelling van het Nationaal Comité 4 en 5 mei.

Ander verleden, gedeelde vrijheid : Onderzoek naar de betrokkenheid van tweede en derde generatie Turkse en Marokkaanse Nederlanders bij 4 en 5 mei

Hoe kun je Nederlanders met een Marokkaanse en Turkse achtergrond beter bij het herdenken en vieren op 4 en 5 mei betrekken? Op verzoek van het Nationaal Comité deed het Verwey-Jonker Instituut onderzoek naar het antwoord op die vraag. Conclusie: de betrokkenheid van de tweede en derde generatie Turkse en Marokkaanse Nederlanders bij 4 en 5 mei kan worden vergroot door het onderwijs over de Tweede Wereldoorlog en de activiteiten op 4 en 5 mei beter te laten aansluiten bij hun belevingswereld.

Oorlog, liefde en strijdbaarheid

Hedy d'Ancona en Ernst Jansz in gesprek met elkaar over hun jeugdjaren, over de invloed van de Tweede Wereldoorlog op hun familie, over geliefdes die op hun schreden terugkeren en over hun onvervalste strijdbaarheid.

Cameraman onder de nazi’s : Hoe onderscheid je echte herinneringen van pseudoherinneringen?

Het geheugen werkt niet als een filmcamera. Het is geen reproducerende instantie, eerder een reconstruerende. Je kunt niet ‘terugspoelen’ of letterlijk terugkijken in je herinneringen. Sterker nog: gebeurtenissen uit het verleden kunnen in het geheugen zijn vervormd. Cameraman onder de nazi’s van voormalig Arq-medewerker Wim Visser laat heel mooi zien hoe dit fenomeen een rol kan spelen bij herinneringen van oorlogsgetuigen.

Een feilloos geheugen bestaat niet

Ooit zag ik in het United States Holocaust Memorial Museum (USHMM) in Washington een expositie met video-interviews met ooggetuigen. Ze hadden als kind de eerste jaren van de Jodenvervolging in nazi-Duitsland meegemaakt. Ze beschreven marcherende SA-mannen die antisemitische liederen zongen, haatdragende posters, pesterijen door andere kinderen. Af en toe verscheen er een tekst onderin beeld waarin werd aangegeven dat de herinnering niet juist kon zijn, omdat de beschreven poster pas jaren later ontworpen was of het gehoorde lied toen nog niet geschreven.

Themanummer : Tussen feit en fictie

Inhoud:

Een feilloos geheugen bestaat niet

Cameraman onder de nazi’s : Hoe onderscheid je echte herinneringen van pseudoherinneringen?

Herinneringen aan Iwan : De processen tegen John Demjanjuk

Duizenden Westerborken

Het verhaal achter de praalwagens : De vroege herinneringscultuur verbeeld

Wie goed doet, goed ontmoet!

Verzetsvrouw Mia Lelivelt vertelt hoe de opvang van vele onderduikers in huis spanning meebracht voor het hele gezin.

'Het noodlot van een Groningse boer, in vijf maanden tijd gevangen in drie concentratiekampen'

Op 7 mei 2008 verzamelden zich bij het voormalig interneringskamp 'De Beetse' vlakbij Sellingen familieleden en kennissen van de in de Tweede Wereldoorlog omgekomen boer Lammert Huizing (1916-1944). Op deze dag werd een monument voor hem en zijn vrouw onthuld omdat zij de moed hadden om tijdens de bezetting onderdak te verlenen aan de Joodse familie Sachs uit Vlagtwedde, bestaande uit vader, moeder en drie dochters. Voor boer Huizing liep dit fataal af omdat in de zomer van 1944 hun schuilplaats op zijn boerderij werd ontdekt.

Pagina's