Hoe komen mensen in verzet...of juist niet?

In deze Longread onderzoeken we hoe mensen in een autoritaire samenleving hun gedrag vormgeven. 

Wanneer passen zij zich aan en wat gaat hen echt te ver? Wat zien zij als te grote risico’s, of juist als kansen? In hoeverre zijn zij bereid hun eerdere ideeën over goed en fout aan te passen, of juist niet? 

De auteur zoekt uit hoe de kleine landen van Europa, die al dan niet hevig betrokken raakten bij de strijd van de Tweede Wereldoorlog, de oorlog hadden beleefd en hoe de bezetting was verlopen of misschien zelfs was voorkomen.

In deel 2 over de oorlog in de Europese ministaatjes wordt Monaco onder de lope genomen.

Over de genocide op Sinti en Roma tijdens het naziregime is weinig bekend. In heel Europa zijn ze gearresteerd, afgevoerd en vermoord. In kampen en ghetto’s moesten ze zware arbeid verrichten. Honderdduizenden Sinti en Roma kwamen om, waarvan meer dan de helft jonger was dan 14 jaar. Het lot van negen kinderen staat hier centraal. Zij spreken voor al diegenen die vermoord werden.

Toen ik de kans kreeg om te gaan promoveren op de kampgeschiedenis van Westerbork, greep ik die met beide handen aan. Niet dat ik al veel wist over Westerbork. Mijn kennis reikte niet veel verder dan het feit dat Nederlandse Joden vanuit deze plek waren gedeporteerd naar de vernietigingskampen in het oosten. Ik kon mijn onderzoek dus behoorlijk ‘blanco’ beginnen. Ik koos voor een insteek waarbij ik de persoonlijke beleving van de kampingezetenen centraal stelde door te onderzoeken wat zij over hun kampervaringen schreven in brieven, dagboeken en memoires.