De generatie die de oorlog als (jong)volwassene heeft meegemaakt, wordt steeds kleiner. Maar ze zijn er nog, negentigplussers die de jaren 40-45 te boven kwamen, ons land hielpen opbouwen, trouwden, gezinnen stichtten. Over de oorlog werd gezwegen, dóórgaan, was het devies. Het wrange is dat veel van hen op hoge leeftijd weer of alsnog last krijgen van dingen die ze in de oorlog hebben meegemaakt. Met het afnemen van hun gezondheid neemt ook hun geestelijke veerkracht af.

Het Veteranen Platform (VP) bestaat dertig jaar. Deze koepelorganisatie behartigt de belangen van veteranen en is een belangrijke gesprekspartnerr van Defensie en de politiek. Wat gaat er goed en wat kan er beter? 

Op 4 mei houden we om 20.00 uur twee minuten stilte. We herdenken de doden die zijn gevallen door oorlogen, maar staan wellicht ook stil bij de nog levende slachtoffers of betrokkenen van oorlog. Wat voor leven is er na bijvoorbeeld vijf jaar onderduiken om aan de Holocaust te ontkomen, of na een stressvolle militaire missie? Een bijdrage van Centrum '45.

Interview: Ruud Jongedijk

Gepubliceerd op 4 mei 2019 Duur: 13.20 minuten

Kinderen die in Nederland opgroeien hebben geen persoonlijke herinneringen aan de Tweede Wereldoorlog. Vergeleken met ouderen die deze persoonlijke herinneringen nog wel hebben, groeien ze op in een andere tijd, met eigen trends en ontwikkelingen. Daarnaast hebben ze door hun jonge leeftijd andere interesses dan volwassenen. Deze zaken zijn allemaal van invloed op de manier waarop kinderen omgaan met herdenken van de Tweede Wereldoorlog. Over het algemeen zijn herdenkingen jarenlang afgestemd op de aanwezigheid van de eerste generatie.