Marion Bloem heeft ‘Geen Requiem’ geschreven en voorgelezen ter gelegenheid van de nationale herdenking bij het Indisch Monument in Den Haag op 15 augustus 2009. Met het gedicht herdenkt zij de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog in voormalig Nederlands-Indië. (Uitgever)

Stel je een gezin met jonge kinderen voor. Het gezin heeft het goed, ondanks de economische crisis. De ouders en kinderen wonen in een mooi huis in een prettige Nederlandse stad. Dan is het oorlog. Een paar dagen wordt er gevochten. Vreemde soldaten blijven. Zij spreken een andere taal. De buren moeten verhuizen, omdat een officier van dat vreemde leger er gaat wonen met zijn vrouw en kind. De...

Binnenkort is het niet meer mogelijk om te spreken met een directe overlevende van de holocaust.2 Velen van hen zijn immers alverleden of in de nadagen van hun leven. De herinnering uit de eerste hand aan de holocaust is dan verleden tijd. In rap tempo is de laatste decennia de belangstelling voor hun persoonlijke verhaal toegenomen en zijn veel projecten geïnitieerd om de (laatste) stem van de...

Lex’ vader is lid van de NSB. Lex is heimelijk verliefd op Roos, zijn Joodse klasgenootje, en eist van zijn vader dat hij haar met rust laat. Als zij toch naar Kamp Vught moet, en zijn vader de SS’ers niet tegenhoudt, is Lex woedend en wanhopig. Hoe kan hij haar helpen, als hij zijn eigen vader niet eens kan vertrouwen? - See more at: https://www.leopold.nl/boek/oorlog-in-de-klas/#sthash.rCbSbYWs...