Column : Kleine verhalen

Laatst toen wij vanwege de coronacrisis aan huis gekluisterd waren, stelden mijn kinderen de aloude vraag: ‘Mama, vertel eens een verhaal?’ Ik vertelde over die keer dat hun opa in het najaar de zeilboot niet had afgetuigd waardoor in de lente, bij het eerste hijsen van het grootzeil, de spinnen van bovenaf over ons heen waren getuimeld. Dit verhaal, waarin opa ook nog op een spin gaat zitten, doet het altijd goed.

'Alles in mij verzet zich tegen genezing' : In gesprek met Arnon Grunberg

Sinds het overlijden van zijn ouders staat Arnon Grunberg anders tegenover het verleden: ‘Het ontkennen van hun geschiedenis is ook een beetje alsof ik ze opnieuw doodmaak’. De schrijver bracht dit jaar de bloemlezing Bij ons in
Auschwitz uit.

 

 

Column : Perspectief van een behandelaar. Vervreemding en saamhorigheid tijdens corona

Op het moment dat ik deze column begin te schrijven zit ik in mijn geïmproviseerde werkkamer: thuis met mijn pantoffels aan, een gordijn als deur en op de achtergrond een huilende dochter.
Ze krijgt haar onlinepresentatie niet geüpload en nu mist ze haar online les. Eigenlijk wilde ik nu mijn patiënten gaan beeldbellen omdat dat gisteren vanwege allerlei digitale ellende niet lukte. Door de coronacrisis is ons gewone leven als een sneeuwhuisje door elkaar geschud. We zijn allemaal op zoek naar een nieuw evenwicht.
 

De verbeelding van het onvoorstelbare : Holocaust en literatuur van Primo Levi tot Arnon Grunberg

75 jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog lijkt de belangstelling voor literatuur over de Tweede Wereldoorlog en de Holocaust eerder toe dan af te nemen. Maar hoe bepalen we eigenlijk wat een boek tot ‘oorlogsboek’ maakt? Wanneer geldt een boek als literair, en wat is dan oorlogsliteratuur? Een korte beschouwing van twee Holocaustboeken die ieder op hun eigen manier vorm geven aan het onvoorstelbare.

 

Vóór de catastrofe : 10 mei 1940 – 10 mei 2020

De huidige pandemie is weliswaar ellendig, maar nog niet catastrofaal. Samen met de mondiale recessie en het rechtsisme kan het daar wel op uitlopen.

Verkijk je niet op politici die zich presenteren als malloten. Hitler werd ook uitgemaakt voor krankzinnige huisschilder.

Abram de Swaan vergelijkt 10 mei 1940 met 10 mei 2020.

 

In een van de Chinese strafkampen

In 2017 startte de Chinese overheid een campagne om de Oeigoerse moslimminderheid in Xinjiang ‘te heropvoeden’.

Sindsdien zijn er miljoenen Oeigoeren opgesloten in strafkampen. Jelilova Gulbahar (55) zat in zo’n kamp.

Bij haar vrijlating werd ze met de dood bedreigd, zodat ze zou zwijgen over wat er met de gevangenen gebeurt.

Hoe Nederland wraak nam: 'Mensen noemden mij een moffenjong’

Na de Tweede Wereldoorlog botvierden veel Nederlanders vijf jaar opgekropte woede op ‘foute’ landgenoten.

NSB’ers belandden in interneringskampen, ‘moffenmeiden’ werden publiekelijk aan de schandpaal genageld.

 

Door de wraakacties raakten zij en hun kinderen levenslang getraumatiseerd.

Een ode aan mijn moeder : Concertzangeres Ank Reinders zat als tiener met haar moeder in het jappenkamp

De 88-jarige Ank Reinders wil graag haar oorlogsverhaal en dat van haar moeder vertellen omdat die haar altijd beschermd heeft in de Japanse interneringskampen Solo en Moentilan op Java. Na de oorlog zaten Ank en haar moeder in de opvangkampen Soerabaja en Singapore. Zij vertrokken vanuit Singapore naar Nederland. Vlak na de oorlog ging haar moeder als verpleegster naar Nederlands-Indië om gewonde Nederlandse militaire te verplegen. 

 

 

Toespraak van Koning Willem-Alexander, Nationale Herdenking 4 mei 2020

Het voelt vreemd op een bijna lege Dam. Maar ik weet dat U, dat jij, deze Nationale Herdenking meebeleeft en dat we hier samen staan.

 

In deze uitzonderlijke maanden hebben wij allemaal een deel van onze vrijheid op moeten geven. Sinds de oorlog heeft ons land iets dergelijks niet gekend. Nu maken we zelf een keuze. In het belang van leven en gezondheid.

 

Toen wérd de keuze voor ons gemaakt. Door een bezetter met een ideologie zonder genade die vele miljoenen mensen de dood in joeg. Hoe voelde de ultieme onvrijheid?

 

Nee : 4 mei-voordracht 2020

Vaak heb ik me afgevraagd wat het nut is van herdenken, van bijeenkomsten als deze. Herdenken wij omdat de traditie ons dat voorschrijft, of staat er meer op het spel?

Pagina's