Na de Japanse capitulatie waren er in Indië circa 3000 Japans-Indische kinderen, waarvan de moeders uitgemaakt werden voor landverraders en de kinderen meestal ter adoptie werden afgegeven.

In dit artikel wordt het posttraumatisch demoralisatiesyndroom. zoals beschreven door Parson¹, aangereikt als een gemeenschappelijke noemer voor de psychopathologische fenomenen, aan de orde bij een aantal oorlogskinderen, nü, in hun middelbare levensfase. Dit syndroom berust, zo wordt betoogd, op een schending van bestaanspersmissie, én in de vroege jeugd én daarna.

Er werd niet geleefd maar overleefd.

Psychiater/psychoanalyticus J.N. Schreuder - directeur van Centrum ’45, een therapeutisch behandelcentrum voor oorlogsgetroffenen - promoveerde in september 1996 aan de Rijksuniversiteit te Leiden. Zijn proefschrift Nachtmerries van de oorlog: een onderzoek naar nachtelijke herbelevingen van psychotraumati-sche oorlogservaringen is aanleiding voor het volgende interview.

Uw proefschrift gaat over de ‘posttraumatische nachtelijke herbeleving’. Kunt u met een aantal voorbeelden verduidelijken wat u daarmee bedoelt?

‘Kennis verrijkt', staat er op de reclamefolder voor de leesbiblio-theek-annex-kantoorboekhandel die mijn oma en opa sinds de ja-ren twintig in de Utrechtse J.P. Coenstraat dreven. ‘Goede boeken zijn goede kameraden’.