Gevolgen van de decentralisatie van de jeugdzorg voor de jeugdzorgprofessional staan centraal in het grootschalig, meerjarig onderzoek bij Bestuurskunde van de Erasmus Universiteit Rotterdam onder leiding van prof.dr. Bram Steijn. Het in december 2014 gestarte onderzoek wordt uitgevoerd samen met de University of Southampton en ESADE Business School in Barcelona. De uitkomsten van onderzoek dragen bij aan kennis over het succesvol invoeren van grootschalige hervormingen in de publieke sector, en zullen daarnaast worden gebruikt om de jeugdzorg te verbeteren.

Seksueel geweld in conflictgebieden is een stille ramp die miljoenen vrouwen en meisjes treft. Welke gevolgen heeft dit voor de slachtoffers? En wat doet het Rode Kruis voor de slachtoffers van seksueel geweld?

Jonge kinderen-van-de-oorlog die in Nederlands-Indië geboren zijn tussen 1938 en 1943 vormen een groep die nogal verborgen is gebleven. Hei is een bijzondere groep, omdat de heel jonge kampkinderen het hun aangedane leed niet als iets van buitenaf komends konden beleven, maar het ervaren hebben als iets wat met henzelf te maken had. Die versmelting van de traumatische ervaringen met de persoonlijkheid maakt herkenning ervan moeilijk, zowel voor de kampkinderen zelf als voor hun behandelaars.

Inleiding

Stichting Pelita is al vanaf 1947 werkzaam voor de mensen die de oorlog in het voormalige Nederlands-Indië hebben meegemaakt Aanvankelijk was Pelita een vrijwilligersorganisatie, die de eerste opvang verzorgde van de repatrianten. In de loop van de tijd heeft de instelling zich geprofessionaliseerd, als reactie op nieuwe werkzaamheden en hulpvragen. Pelita verzorgt taken in de uitvoering van de wetten voor oorlogsgetroffenen en biedt immateriële hulpverlening.

In de jeugd-ggz helpen we kinderen en jongeren die door een psychische aandoening worden beperkt in hun functioneren. We schatten de aard en ernst van de psychische aandoening in. Dat doen we liefst in een vroeg stadium om snel met de behandeling te kunnen starten. Tijdens de behandeling versterken we de kennis en competenties van jeugdigen en hun omgeving (thuis en op school), zodat zij zo zelfstandig mogelijk kunnen meedoen aan de samenleving.

ZRA en GGZ-Nederland¹ boden de afgelopen jaren de mogelijkheid innovatieve projecten te ontwikkelen ten behoeve van asielzoekers. Dat gaf ons een goede gelegenheid een project te maken van de behandeling van asielzoekers- en vluchtelingengezinnen . Na jarenlange ervaring in het werken met deze gezinnen was bij ons de wens gegroeid om onze bevindingen te beschrijven, verder te ontwikkelen en overdraagbaar te maken voor de reguliere GGZ instellingen.

Vier jaar geleden. Een zaal met vergaderende departementale ambtenaren. In een hoekje ontwikkelen we met de politie een nazorgmodel voor de nabestaanden van het vliegtuigongeluk in Tripoli.

Drie jaar geleden. We denken na over een nieuwe website. Moeten we wel of niet a la minute een rampenpagina live kunnen zetten? We besluiten het wel te doen.

Twee jaar geleden. De organisatiestructuur moet anders. We gaan van zes regio's naar drie divisies.

De tragedie van het neerhalen van de MH17 was een vreselijk
incident dat alleen kon gebeuren omdat een diepe crisis in het
oosten van Oekraïne plaatsvond. De crisis was een “wake-up call”.
Het besef drong door dat vrede en veiligheid in Europa niet
vanzelfsprekend zijn. Kan deze crisis ook de veiligheid van
Nederland raken? Dit artikel schetst aan de hand van de Strategie
Nationale Veiligheid een aantal scenario’s.

Sedert de ramp met vlucht MH17 is het ons andermaal duidelijk
geworden dat veilig internationaal luchtvaartverkeer niet vanzelfsprekend
is. Passagiers mogen aannemen dat er - voordat een vlucht
aanvangt - toestemmingen zijn voor vertrek, overvliegen van naties
en landen op de luchthaven van bestemming. Dat daar een web van
luchtvaartverdragen aan ten grondslag ligt, beseft bijna niemand
meer. Het lijkt zo vanzelfsprekend te kunnen vliegen. Dat is het niet.
Internationale luchtvaart is gegroeid vanuit wantrouwen en