Veerkracht is al zo oud als de mensheid. Mensen helpen elkaar; omstanders en familie schieten te hulp. Allerlei vormen van spontane hulp komen op gang. Bij veerkracht kijken wij vaak naar het herstel na de eerste klap. Maar herstellen is meer dan alleen ‘een keer meer opstaan dan je valt’. Herstellen heeft ook een lange termijndimensie. Bijvoorbeeld wanneer een gemeenschap een enorme klap te boven komt.

Background: Childhood institutional maltreatment (IM) is associated with both complex posttraumatic stress disorder (CTPSD) and poverty in adulthood life, each of which may impact an individual’s quality of life (QoL). To find implications for clinical practice and policy making for adult survivors with childhood IM experiences, it is necessary to conduct research examining their current QoL and identifying related factors.

Background: Feasibility studies with non-French speaking migrants in France are needed to inform appropriate adaptation of psychosocial intervention procedures.

Objective: To test the WHO Problem Management Plus (PM+) intervention protocol for Arabic-speaking migrants in the Paris metropolitan region.

Importance: Non-suicidal self-injury (NSSI) is a significant mental health issue requiring a deeper understanding of its underlying causes, such as childhood maltreatment, adult bullying victimization, and depression. Previous studies have not adequately addressed the cumulative risks of these factors on NSSI among college students. This population-based study investigates these cumulative risk factors.

Het overkwam me in De Vonk, begin jaren 2000, de behandellocatie van Centrum’45 voor vluchtelingen en asielzoekers in Noordwijkerhout. Ik werkte er als therapeut. Vluchtelingen: een complexe doelgroep, bestaande uit mensen met littekens, met meervoudige klachten, taalbarrières die de communicatie bemoeilijken, onzekerheden rond de verblijfsvergunning of werk, rond wonen en toekomstmogelijkheden. Op een ochtend zou ik voor een intakegesprek een jongeman ontvangen die afkomstig was uit Bosnië-Herzegovina.

In de bibliotheek van ons Zweedse vakantiehuisje trof ik een oude liefde: Shosha van Isaac Bashevis Singer. Singer is een Nobelprijswinnaar die wellicht niet veel meer gelezen wordt, maar in mijn tienertijd verslond ik zijn boeken over het Asjkenazische Jodendom van vóór de Tweede Wereldoorlog en over de nasleep van die oorlog voor de Joodse overlevenden en emigrés.

Een VirtualReality (VR) bril en belevingscabine om terug te gaan naar een traumatische herinnering. Het lijkt overweldigend, maar stap voor stap worden militairen en veteranen hierbij begeleid in een nieuwe therapie van het Expertisecentrum van de Militaire Geestelijke Gezondheidszorg (MGGZ). De MGGZ is een onderdeel van het ministerie van Defensie waar zowel zorg als onderzoek naar mentale gezondheid van militairen en veteranen plaatsvindt.

De veronderstelling is dat het werk van dronepiloten vergelijkbaar zou zijn met het spelen van een videogame. Alsof een kill van de tegenstander zo simpel is als een klik van een muis. Toch wordt steeds meer duidelijk dat dronepiloten hun werk niet zomaar beleven als een videogame, maar ook psychosociale impact ervaren van hun werk. Ayla Molenkamp deed hier onderzoek naar en zag dat stigmatisering van hun problematiek een extra psychische last veroorzaakt.

Bijna tachtig jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog bestaat er in Nederland een levendige herinnering aan deze oorlog. Natuurlijk, de jaarlijkse herdenkingen hebben daar ongetwijfeld een aandeel in, zoals het geschiedenisonderwijs eveneens een steentje bijdraagt. 

Ook wetenschappelijk onderzoek en persoonlijke verhalen laten hier sporen na. En onderschat ook zeker niet het aandeel van oorlogsmusea en herinneringscentra als leveranciers van kennis. Maar bovenal hebben gedramatiseerde vertolkingen van oorlogservaringen invloed op hoe we tegen deze  geschiedenis aankijken.

Het project Facing Srebrenica is een internationaal onderzoeksprogramma dat de rol van fotografie onderzoekt als middel voor dialoog, verwerking en herdenking. Onderzoekers van het project verzamelen en archiveren foto’s die door Dutchbatmilitairen zijn gemaakt, om deze toegankelijk te maken voor overlevenden en nabestaanden van de genocide in Srebrenica (1995) op meer dan 8.000 Bosnische moslimjongens- en mannen. Ook wordt onderzocht hoe deze foto’s veteranen kunnen helpen bij hun verwerking van oorlogsherinneringen.