Kunstmatige Intelligentie biedt eindeloze mogelijkheden en heeft ook bijgedragen aan de nieuwe experimentele vorm van therapie, genaamd deepfaketherapie. Deze vorm van therapie geeft slachtoffers van seksueel misbruik en geweld de mogelijkheid om een gesprek aan te gaan met de deepfakeversie van de dader. Hoe werkt dit precies?
En zijn er ook risico’s verbonden aan deze virtuele ontmoeting? Een interview met psychologen Marieke Tuinenberg en Nicky Slobbe.

We voeren verhitte discussies op LinkedIn over TikTok-video’s van Israëlische militairen die lachend ontploffingen filmen; we volgen ‘X’-accounts met dronebeelden van Oekraïense militairen en juichen bij video’s van sneuvelende Russen. De conflicten in Gaza en Oekraïne hebben het record voor het grootste

‘We gaan samen luisteren naar de muziek die jou terugbrengt naar de tijd van je militaire missie in Afghanistan…’ De eerste opzwepende tonen van techno muziek klinken luid uit de boxen in een donkere inpandige therapieruimte: het is de muziek die met herhaling werd gedraaid tijdens ritten in gepantserde voertuigen. De veteraan in kwestie loopt op een loopband richting videoschermen waarop een futuristisch landschap te zien is.

Tergend langzaam rolt de voetbal het beeld in. Enkele seconden daarvoor heeft dronevlieger Victor onbedoeld een lasergeleide bom laten vallen op een Afghaanse jongen. Een onschuldige Afghaanse jongen – als menselijke ‘nevenschade.’ Duizenden kilometers verderop in zijn geklimatiseerde  containerkantoor staart Victor naar de batterij beeldschermen. De elektronische ogen getuigen in high definition van het verwoestende effect van zijn wapeninzet. Victor, een pion in een verre oorlog. ‘Hoe was je dag vandaag?,’vraagt zijn vrouw hem elke avond. ‘Gewoon…just another day at the office.’

Technologische ontwikkelingen komen in de vorm van een belofte. Met nieuwe technieken kunnen betere en effectievere traumatherapieën worden opgezet. 

Hoe verhoudt technologie zich eigenlijk tot het fenomeen van trauma? En veroorzaakt nieuwe technologie, nieuwe trauma’s?

Hoe kunnen zorgverleners het best begeleid worden na een ingrijpende gebeurtenis op het werk? Dat staat allemaal in een recente richtlijn, maar die geniet nog weinig bekendheid onder artsen en andere zorgverleners. Dat moet veranderen, vindt crisisadviseur Ine Spee, crisisadviseur van ARQ – het Nationaal Psychotrauma Centrum.

This study aimed to examine whether the exposure of grandmothers (G1s) pregnant with their daughters (G2s) to the harsh conditions of the First World War and the Great Depression influenced the perinatal outcomes of their grandchildren (G3s). We use the data on full-term live births in 1951–1953.

Childhood maltreatment (CM) increases the lifelong vulnerability to negative mental and physical health outcomes, in particular when people encounter subsequent stressors – known as “second hits” – later in life. Alterations in the biological stress response system are discussed as an underlying mechanism, translating CM into negative health sequelae of stress. One highly relevant question in this context is whether this increased risk of behavioral, mental or physical health problems is transmitted to following generations.

Childhood adversity has been linked to adverse consequences on health, behavior, and interpersonal relationships among affected adults. Parental history of Adverse Childhood Experiences (ACEs) not only impacts their children's health and well-being but heightens the risk of perpetuating intergenerational patterns of trauma transmission (Schickedanz et al., 2021). However, an absence of studies examining the connection among parental history of ACEs, PTSD, and racial trauma, prompted the need for this study.

This article explores the challenges, needs and capacities of girls born of conflict-related sexual violence during the 1994 Rwandan genocide against the Tutsi. Twenty-nine interviews and 11 focus groups were conducted with girls born of genocidal rape, alongside 44 interviews with mothers of children born of genocidal rape.