Column : Groeien om de gaten heen

In de schaduw van een karakteristieke parasolden in Toscane legde ik mijn boek opzij.
Ik had het gekozen op grond van een boekentip in de krant. Helen MacDonald beschrijft in het in 2015 verschenen De H is van Havik hoe ze van kinds af aan valkenier wilde worden, net zoals haar vader. Als haar vader onverwacht overlijdt, besluit ze haar droom waar te maken. Centraal in het boek staat het geleidelijke proces van het leren omgaan met haar havik. En dan kwamen daar de woorden die me stilzetten: ‘Het leven kent een  periode waarin je verwacht dat de wereld aldoor iets nieuws te bieden heeft. En dan volgt de dag … dat het leven zich ontpopt als iets wat uit gaten bestaat. Hiaten. Verliezen. Dingen die verdwijnen.’