Radicalisering is een breed fenomeen. Het beleidsaccent ligt de afgelopen jaren vooral op islamitisch radicalisme en jihadisme. De dreiging van en angst voor aanslagen in Nederland is aanzienlijk. Overheden, politie, justitie en maatschappelijk middenveld slaan de handen ineen om de democratische rechtsstaat te beschermen,de jihadistische beweging te verzwakken en de
voedingsbodem voor radicalisering zoveel als mogelijk weg te nemen. Dat klinkt logisch. Maar in de praktijk van het politiewerk is die opgave niet zo eenduidig als ze lijkt, aldus Nicolien Kop en Hans Moors.

Dat Libië zowel doorvoerland voor vluchtelingen als jihadistenhaard is geworden,heeft alles te maken met de chaos waarin het land momenteel verkeert. Hoe heeft het zover kunnen komen? Marijn Kruk plaatst de gebeurtenissen vanuit eigen ervaring in perspectief.

1 Aanleiding en doel
Routine Outcome Monitoring (ROM) is de afgelopen jaren breed ingevoerd in de
geestelijke gezondheidszorg (GGZ; inclusief verslavingszorg). Hierbij is de nadruk komen
te liggen op ROM ten behoeve van benchmarking en is verhoudingsgewijs minder
aandacht besteed aan de primaire functie van ROM: het ondersteunen van individuele
behandeltrajecten. Daarom heeft het ministerie van VWS het Trimbos-instituut opdracht
gegeven onderzoek uit te voeren met een tweeledig doel:

Inleiding
'Dat nooit meer' is het credo dat vaak wordt gebruikt als het gaat om de boodschap die
geleerd zou moeten worden uit de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog. Het idee dat
uit dit verleden lessen kunnen worden getrokken die relevant zijn voor het heden, geldt
haast als een vanzelfsprekendheid. In tegenstelling tot andere historische onderwerpen,
wordt de Tweede Wereldoorlog regelmatig verpakt in een les die, vaak aan de hand van
emotionele verhalen, geacht wordt te gelden als een waarschuwing voor het heden en voor