Michel Dückers heeft een bijzondere baan: hij is rampenonderzoeker bij het NIVEL, het Nederlands Instituut voor Onderzoek van de Gezondheidszorg en bij Impact, het nationaal kennis- en adviescentrum psychosociale hulp bij rampen. Een gesprek over hoe kwetsbaar Nederland is en hoe we moelijk reageren bij een grote overstroming.

Sinds de Schipholbrand in 2005 doet Amnesty International onderzoek naar de mensenrechtelijke aspecten van vreemdelingendetentie in Nederland. Het onderzoek richt zich allereerst op de vraag of het Nederlandse beleid wel voldoet aan het ultimum remedium-beginsel. Dit beginsel vraagt immers om uiterste terughoudendheid bij het toepassen van vreemdelingendetentie. In ieder individueel geval moet de noodzakelijkheid en de proportionaliteit van de detentie vaststaan.

Wat is goede zorg? Dat is wat een generieke module beschrijft vanuit het perspectief van mensen met een ernstige psychische aandoening (inclusief verslavingsproblemen) en hun naasten. De meest actuele kennis vormt het uitgangspunt. Het gaat over kennis gebaseerd op de resultaten van wetenschappelijk onderzoek, praktijkkennis en de voorkeuren van de mensen zelf en hun naasten. De module bevat geen voorschriften, maar biedt handvatten voor professionals om goede, op maat gesneden zorg te kunnen leveren.

Begin februari deden nakomelingen van NSB’ers een oproep de kinderen van Nederlandse IS-strijders niet aan hun lot over te laten. Ismee Tames, senior-onderzoeker bij het NIOD en Bijzonder Hoogleraar Geschiedenis en Betekenis van Verzet aan de Universiteit Utrecht, betoogt in deze blogpost dat de moeizame opvang van kinderen van NSB’ers na de oorlog leert dat we ons als welvarende samenleving achter de oren moeten krabben wanneer we Nederlandse kinderen van IS-strijders moedwillig in de steek laten.