Het gezicht van conflicten en de wijze van oorlogvoering verandert ingrijpend. De klassieke strijd op een geografisch afgebakend slagveld, heeft deels plaatsgemaakt voor idelologische ondermijning via onder meer media en financiële stromen. Het Westen ligt onder vuur van een hybride oorlogvoering door Rusland en heeft ook vaker op eigen bodem te maken met oorlogen op afstand via vluchtelingen en terugkerende jihadisten.

Het leven en verzetswerk van Snatager zijn onbekend bij de meeste mensen. Zijn daden weerleggen de overheersende mythe van joodse passiviteit tijdens de oorlog.

Freelance journalist Iris Verhoeven werd onlangs benaderd door herinneringscentrum Bergen-Belsen met de vraag of ze kon helpen meer Nederlandse aandacht te krijgen voor een tentoonstelling over het verblijf van kinderen in het Duitse kamp.
Onlangs bezocht Verhoeven Bergen-Belsen en het bijbehorende museum zelf. Dit artikel bevat haar (beeld)verhaal.

Ebola virus disease (EVD) is an infectious disease with serious individual health and population consequences. While Ebola is extremely contagious, the 2014 outbreak in West Africa was the worst to date. Many strategies were implemented for the containment and treatment of the disease, although some were limited by a lack of focus on social and behavioural factors. These factors must be taken into consideration during intervention development at the levels of individuals, communities and international networks to address issues that could block intervention success.

The Ebola virus disease (EVD) epidemic killed almost 12,000 people across Sierra Leone, Liberia and Guinea, causing significant psychological distress and suffering. This paper describes International Medical Corps’ innovative and comprehensive model for integrating mental health and psychosocial support (MHPSS) considerations and activities into Ebola treatment units (ETUs) across Sierra Leone and Liberia. This includes staff capacity building as well as psychosocial considerations and activities to address needs and challenges at the ETUs.

‘Disappearing’ people as an act of torture has an ordinary language meaning, such that the United Nations could describe it and various torture treatment centres that address it as torture. The present United States policy of separating families into different prisons at its border with Mexico results in many such disappearances, and therefore is torture of both children and the families they are separated from. This article follows the United Nations description.

In de WO2-zoekmachine Oorlogsbronnen.nl komen miljoenen bronnen uit honderden verschillende erfgoedcollecties samen. Iedere bron kent een eigen verhaal en achter elk verhaal schuilen verschillende bronnen. Dit keer in ‘Oorlogsbron uitgelicht’: hoe het Zeeuwse eiland Walcheren in 1944 onder het zeewater verdween toen geallieerde vliegtuigen zeedijken bombardeerden.

Het slaperige Oost-Syrische stadje Deir ez-Zor aan de Eufraat staat eigenlijk nergens bekend om. Grijze betonnen flats leunen tegen elkaar aan, stof en zand zijn alomtegenwoordig, de zon schijnt er genadeloos en de rivier stroomt loom door het centrum. Voor Armeniërs wereldwijd is de stad echter van groot belang: daar werden in 1915 hun voorouders heen gedeporteerd door de toenmalige Turkse overheid, om te sterven in de woestijn. In Deir ez-Zor stond om die reden tot een paar jaar terug het belangrijkste herdenkingsmonument van de Armeense genocide.

Vluchtelingen zijn van alle tijden. Maar omdat de wereld om ons heen verandert – door politieke trends, de publieke opinie en technologische ontwikkelingen – is elke vluchtelingencrisis uniek. Toch vallen er uit het verleden wellicht lessen te trekken voor de omgang met de huidige vluchtelingenproblematiek. Wat kunnen we bijvoorbeeld leren van de opvang van Belgische vluchtelingen tijdens de Eerste Wereldoorlog of de vluchtelingenstromen in de jaren dertig en veertig?

Een ‘grande arche des fugitifs’, zo werd de Republiek der Verenigde Nederlanden ooit wel genoemd nadat protestanten uit zuidelijke buurlanden hier massaal een veilig heenkomen zochten en vonden. Maar niet altijd was Nederland even gastvrij in de opvang van vluchtelingen. Na de oorlog werd zelfs vrij kil en berekenend gekeken welke vluchtelingen van pas zouden komen en welke niet.