Betrokkenheid van Nederlandse instituties bij het leed dat Joden tijdens de bezettingsjaren werd aangedaan, is 75 jaar na de Duitse capitulatie nog altijd een open zenuw. Om de zoveel tijd staan rechtsherstel en de daaruit voortvloeiende restitutie- of schadeloosstellingsregelingen in de schijnwerpers. Welke stadia zijn er in dit hele lange proces van verwerking en genoegdoening aan te wijzen, en waar bevinden we ons nu?

Onlangs verscheen het rapport van de Raad voor Cultuur over de vraag hoe om te gaan met koloniale cultuurgoederen. Het gaf een duidelijk antwoord: erken dat de oorspronkelijke bevolking van de koloniale gebieden onrecht is aangedaan door het tegen hun wil in bezit nemen van dergelijke cultuurgoederen. Toon de bereidheid dit historisch onrecht waar mogelijk te herstellen. Geef cultuurgoederen die ooit geroofd zijn onvoorwaardelijk terug aan het land waar zij vandaan komen, want immoreel gedrag moet hersteld worden.

De laatste jaren laten veel instituties onderzoek uitvoeren naar hun betrokkenheid bij historische onrecht tijdens en na de Tweede Wereldoorlog. Is er een 'passende' manier om met dit onrecht om te gaan? en wat is de impact van rechtsherstelprocedures op slachtoffers en nabestaanden? 

Naar aanleiding van het 75-jarig bestaan van de Verenigde Naties maakte journalist Maarten Dallinga de podcastserie Vrijheid Volgens, waarvoor hij zes Nederlanders met een vluchtachtergrond interviewde over hun beleving van vrijheid. De VN heeft in de Millenniumverklaring vrijheid immers benoemd tot een van de zes essentiële basisbeginselen voor internationale samenwerking.

De oorlog in Jemen en het Europese asielbeleid verwoestten het leven van Mohammed Abdulrahman. De asielzoeker verloor vrouw en dochter en werd suïcidaal.

Vanwege een vinkje in een Grieks dossier moet hij van Nederland terug naar Griekenland, waar hij zware trauma’s opliep.

The need for research to advance scientific understanding must be balanced with ensuring the rights and wellbeing of participants are safeguarded, with some research topics posing more ethical quandaries for researchers than others. Moral injury is one such topic. Exposure to potentially morally injurious experiences can lead to significant distress, including post-traumatic stress disorder (PTSD), depression, and selfinjury. In this article, we discuss how the rapid expansion of research in the field of moral injury could threaten the wellbeing, dignity and integrity of participants.

Steld dat je als niet-Joods hulpverlener voor een Joodse doelgroep gaat werken. Je hebt al veel ervaring als hulpverlener maar vraagt je af of dat voldoende is. Zou je je kennis over de oorlog moeten bijspijkeren, moet je andere methodes gaan gebruiken in je werk, of zou het contact met cliënten anders zijn? De Joodse doelgroep is bijzonder en heeft specifieke behoeftes. Maar waar zit hem dat precies in? 

Background: Previous studies have demonstrated that traumatic experiences from countries of origin (so-called pre-migratory factors), as well as stressors in countries of destination (so-called post-migratory factors), are related to the extent of mental health difficulties and psychological well-being of refugees. However, numerous risks that this population is exposed to during transit have so far been neglected.

Militaire interventie kan grote morele impact hebben op uitgezonden militairen. Hoewel dit bekend is, hanteren begrippen zoals posttraumatische stressstoornis (PTSS) vooral een individueel gericht perspectief met weinig aandacht voor morele en contextuele aspecten van aan uitzendingen gerelateerde problematiek. Recentelijk is echter een nieuw concept opgekomen: moral injury of morele verwonding. 

Veiligheidsregio’s zijn verantwoordelijk voor rampenbestrijding en crisisbeheersing. Bij grootschalige rampen en crises dienen zij in staat te zijn de benodigde hulpverlening te bieden en de bron van de ramp of crisis te bestrijden.
De Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid (NCTV) stelt drie keer per jaar het nationale dreigingsbeeld vast. Sinds maart 2013 geldt voor heel Nederland het op één na hoogste dreigingsniveau: substantieel. Dat wil zeggen dat de kans op een terroristische aanslag reëel wordt geacht.