Hoe is het om de hele dag te spreken met mensen die zelfmoordgedachten hebben? De gesprekken kunnen ingrijpend zijn, maar ook heel bijzonder, vertellen drie medewerkers van 113 Zelfmoordpreventie. ‘Het was alsof we vrienden waren.’

Interview met : 

Maryke Wolters-Geerdink (47), klinisch psycholoog en manager hulpverlening : ‘Ik vind dit werk waardevol juist omdat het mij raakt’

Ben Oranje (26), hulpverlener en floormanager ‘Je kunt in één seconde in iemands leven zijn en diegene daarna nooit meer spreken’

De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) schat dat ieder jaar wereldwijd meer dan 700.000 mensen overlijden ten gevolge van suïcide. Het aantal suïcidepogingen ligt nog vele malen hoger: schattingen variëren van 10 tot 20 miljoen per jaar. De impact op nabestaanden en de maatschappij is enorm. Elk verlies is er één te veel. Het terugdringen van suïcides is complex en vergt een lange adem, maar suïcidepreventie is mogelijk. 

Blozen, handen voor het gezicht, jezelf dood wensen. Schaamte is een lelijke, maar nuttige emotie.
Hoogleraar en psycholoog Aukje Nauta pleit ervoor schaamtegevoelens te laten zien. „Schaamte verdwijnt door de onthulling ervan.”

Schaamte, zegt zij, is een ugly feeling. Bij uitstek is het een sociale emotie; neuspeuteren is pas erg als een ander het ziet. Maar evolutionair gezien is schaamte heel nuttig, zegt ze, want het maakt dat elk individu zich houdt aan de normen van de groep. Niet de groep, maar „het zelf corrigeert het zelf”. 

We dragen in families eigenschappen en kwaliteiten over, positief en negatief. Denk aan het generatie overstijgende schildertalent van de Toorops en de muzikaliteit van de familie Bach. Maar helaas worden er ook (gedrags)problemen van generatie op generatie overgedragen zoals alcoholisme, psychiatrische problemen, trauma en geweld. Dat betekent niet dat iedereen in de volgende generatie dit in zich draagt, integendeel.