De auteurs baseren zich in dit boek op het 'Driefasenmodel' van Herman. In dit model wordt eerst gezorgd voor veiligheid, vervolgens vindt de traumaherinnering en verwerking plaats, en ten slotte wordt gewerkt aan het herstel van verbinding met het dagelijks leven. Dit uitgebreide naslagwerk bevat instructies, praktische werkbladen en talloze oefeningen en protocollen.

Bijdragen: Interpersoonlijke processen in sociale angststoornis, Marisol J. Voncken / Bloosangst: onderliggende mechanismen en daarop gebaseerde inteventies, Corine Dijk en Peter J. de Jong / Nieuwe ontwikkelingen in de cognitieve gedragstherapie voor de obsessieve-compulsieve stoornis, Mariska Mantione, Charlotte Molenaar, Arnoud van Loon en Damiaan Denys / Vermeende contra-indicaties voor (imaginaire) exposurebehandeling voor PTSS onder de loep, Agnes van Minnen, Melanie S.

Als gevolg van de toenemende diversiteit in de samenleving krijgen artsen steeds vaker patiënten uit migrantengroepen in de spreekkamer. Voor artsen en andere gezondheidswerkers vormt het een uitdaging om aan iedereen gelijkwaardige zorg te bieden. Goede communicatie is daarvoor onontbeerlijk. Niet cultuur maar de taalkennis van patiënten speelt hierin een centrale rol, zo blijkt uit onderzoek waarop Stéphanie De Maesschalck begin 2012 promoveerde aan de Universiteit van Gent.

De geschiedenis van de ‘moffenmeiden’ vormt een bekend, maar een weinig nader bestudeerd aspect van de bezettingsgeschiedenis. Het beeld van de kaalgeschoren vrouwen is vooral bekend uit de film Zwartboek. Wat betreft wetenschappelijke literatuur vormt het boek van Monika Diederichs Wie geschoren wordt moet stilzitten een unicum. Diederichs was de eerste historica die deze vrouwen een stem gaf. Blom constateert in het voorwoord dat Wie geschoren wordt moet stilzitten de basis heeft gelegd voor een nieuw onderzoeksgebied. Een gebied dat ‘het volle licht verdient’, aldus Blom.