Stalen deuren klappen achter je dicht. Je levert je persoonlijke bezittingen in. Grijze muren, een koude betonnen vloer en een onbekende celgenoot. De dagen vervagen in gecontroleerde routines, met nauwelijks afleiding of bewegingsvrijheid. De buitenwereld verdwijnt langzaam uit zicht. Eén uur luchten per dag, dan weer terug in je cel. Voor hoelang? Dat kan niemand je vertellen. Niet omdat je een misdaad hebt gepleegd, maar omdat je geen verblijfsvergunning hebt.

Een toenemend aantal jongeren groeit op met minstens één ouder met een migratieachtergrond, waardoor ze zich tussen twee culturen ontwikkelen. Dit vormt een unieke uitdaging voor zowel de patiënt als de hulpverlener bij het streven naar cultuursensitieve hulp. Wij onderzochten de invloed van verschillen in culturele adaptatie tussen generaties binnen dezelfde familie (de ‘acculturatiekloof’) op het mentaal welzijn van jongeren en het functioneren van het gezin.

Shokha Abdulla komt oorspronkelijk uit Irakees Koerdistan en is werkzaam als ervaringsdeskundige bij ARQ Nationaal Psychotrauma Centrum. Hier zet ze onder meer haar eigen ervaring met het opnieuw uitvinden van je identiteit in.

In dit ervaringsverhaal, origineel in het Engels geschreven, deelt Shokha haar weg met ons. Onderaan de tekst vind je een Nederlandse vertaling.

Return policies are a hot topic in the public discussion of asylum. Political parties and citizens on the street have an opinion about it. The views vary widely and range from 'Everyone may live in the Netherlands, the world knows no borders' to 'Let's get all those “fortune seekers” out of the country'. However, everyone agrees that the return policy needs to be better. It is well known that the effectiveness of return policies largely depends on the asylum seekers themselves and their willingness to cooperate.