Tijdens de Tweede Wereldoorlog werkte Hans Teengs Gerritsen (1907-1990) in de illegaliteit als spion voor de Inlichtingendienst. In 1942 werd hij door de Duitsers opgepakt en achtereenvolgens naar de concentratiekampen Natzweiler en Dachau gestuurd. Na de oorlog verwerkte hij zijn ervaringen door zich in te zetten voor de oorlogsgetroffenen. Zo stond hij aan de basis van de Oegstgeestse kliniek voor oorlogsslachtoffers Centrum ’45. Biografie van een man wiens leven onlosmakelijk is verbonden met de Tweede Wereldoorlog en de nasleep daarvan.

Welke rol kan het recht vervullen in reactie op historisch onrecht? In de nasleep van een periode van onrecht en geweld bestaat de drang om het gebeurde te vergeten, om het juist te blijven herinneren, of om te verzoenen en te vergeven. Soms stelt ook het recht zich in dienst van de maatschappelijke opdracht om te vergeten, om te blijven herinneren of om te vergeven. In deze rede wordt betoogd dat de rol die de rechtsorde kan spelen vooral alledaags is. Enerzijds moet de rechtsorde ervoor waken historisch onrecht geheel te negeren.

Een oorlog doorgronden is bjzonder lastig. En zeker de complexiteit van het conflict dat in 1991 losbarstte in het voormalig Joegoslavië. Nederland besloot troepen te sturen en stak zich daarmee onbedoeld in een politiek wespennest. Met alle gevolgen van dien.

De auteur, eens lid van het Israelische politieke establishment (parlementslid, voorzitter Knesset), geeft de analyse dat de Holocaust (ofwel Shoah) tot op de dag van vandaag het Israelische denken domineert en door iedereen te pas en te onpas wordt gebruikt voor elk willekeurig doel. Israel wordt 'gegijzeld' door diezelfde Shoah en deze zou - politiek - moeten eindigen, waarna een nieuwe Israelische identiteit ontstaat. Aan de hand van zijn eigen familiegeschiedenis (zijn ouders waren Holocaust-overlevers) bepleit de auteur dat Israël Hitlers giftige erfenis achter zich moet laten.