Uit evaluaties van Nederlandse crisissituaties en rampen van de afgelopen tien jaar komt naar voren dat de snelheid waarmee verwanten van slachtoffers geïnformeerd worden, moet verbeteren. Voor verwanten van slachtoffers telt elke minuut, elk uur. Vanuit dit besef streven alle professionele hulpverleners er naar sneller informatie over familieleden te geven die (mogelijk) betrokken zijn bij een crisis. Het veiligheidsberaad heeft op 23 november 2012 het besluit genomen om een landelijke voorziening te regelen voor slachtofferregistratie en verwanteninformatie.

Een artikel over de Nederlandse rampencultuur. Een cultuur die zekerheid zoekt in plaats van improvisatie: er wordt veel geïnvesteerd in opleiden, trainen, oefenen, coördinatiestructuren en lessen trekken uit eerdere gebeurtenissen.

Om te kunnen omgaan met de bijzondere situaties die agenten tegenkomen in hun dagelijkse werk, is het essentieel dat zij over discretionaire ruimte beschikken waarmee zij naar eigen inzicht bevoegdheden kunnen toepassen. In de ruimte die hen wordt geboden, blijken politieagenten, naast een routinematige aanpak, op allerlei 'creatieve' manieren met hun bevoegdheden om te gaan om organisatiedoelen te behalen en/of maatschappelijke belangen na te streven. Hierbij kunnen de grenzen van wet- en regelgeving worden opgezocht of overschreden.

Kwalitatief staat het crisismanagement in Nederland er niet goed voor. Bij vrijwel elke crisis komen dezelfde fouten terug. Hoe is dat te verklaren? Dit artikel toont aan welke structurele problemen er zijn en welke verbeterpunten er nodig zijn om de crisisbeheersing in Nederland naar een substantieel hoger niveau te tillen.