Op zondag 22 augustus sprak Bart Nauta, onderzoeker bij ARQ en eindredacteur van Impact Magazine, op de eerste gezamenlijk herdenking van de Japanse Vrouwen- en Jongenskampen op Bronbeek. Lees zijn toespraak over de betekenis van het Indische oorlogsverleden hier terug.

We dragen in families eigenschappen en kwaliteiten over, positief en negatief. Denk aan het generatie overstijgende schildertalent van de Toorops en de muzikaliteit van de familie Bach. Maar helaas worden er ook (gedrags)problemen van generatie op generatie overgedragen zoals alcoholisme, psychiatrische problemen, trauma en geweld. Dat betekent niet dat iedereen in de volgende generatie dit in zich draagt, integendeel.

Schaamte is, in maatschappij, cultuur én wetenschap, geleidelijk erkend als een sturende emotie, vaak gerelateerd aan geweld. In een specialistisch centrum voor diagnostiek en behandeling van complexe psychotraumaklachten worden cliënten uit de naoorlogse generatie (NOG) onderzocht. Schaamte, specifiek als een gevolg van oorlog wordt aan de hand van casuïstiek en literatuur besproken. Centraal in dit artikel staat de vraag naar empirisch bewijs voor schaamte in de NOG.

Misschien heb ik wel meer geleerd over de impact van trauma door het lezen van romans, dan door vakliteratuur. Nergens kan je zo diep in de huid kruipen van een personage als in een roman. In mijn boekenkast staan zij aan zij De blikken trommel van Günter Grass, Indische Duinen van Adriaan van Dis, Ademschommel van Herta Müller en Dawn van Elie Wiesel. Wat al deze boeken gemeen hebben is dat er woorden worden gegeven aan onuitsprekelijke ervaringen.