Onze redacteur Kees Ribbens biedt een hadnzaam overzicht van de ontwikkeling van de Nederlandse stripcultuur en de aandacht voor de Tweede Wereldoorlog daarin. 

Bijna tachtig jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog bestaat er in Nederland een levendige herinnering aan deze oorlog. Natuurlijk, de jaarlijkse herdenkingen hebben daar ongetwijfeld een aandeel in, zoals het geschiedenisonderwijs eveneens een steentje bijdraagt. 

Ook wetenschappelijk onderzoek en persoonlijke verhalen laten hier sporen na. En onderschat ook zeker niet het aandeel van oorlogsmusea en herinneringscentra als leveranciers van kennis. Maar bovenal hebben gedramatiseerde vertolkingen van oorlogservaringen invloed op hoe we tegen deze  geschiedenis aankijken.

We voeren verhitte discussies op LinkedIn over TikTok-video’s van Israëlische militairen die lachend ontploffingen filmen; we volgen ‘X’-accounts met dronebeelden van Oekraïense militairen en juichen bij video’s van sneuvelende Russen. De conflicten in Gaza en Oekraïne hebben het record voor het grootste

Irak is als meer dan veertig jaar in staat van oorlog, maar kent nauwelijks officiële herdenkingen. Amir Taha over de dynamiek van het Iraakse collectieve geheugen.