De getuigenismethode is een therapievorm die is ontwikkeld op grond van de ervaringen met mensen die slachtoffer zijn geworden van georganiseerd politiek geweld. De cliënt wordt begeleid bij het afleggen van een getuigenis: dit is een hoofdzakelijk chronologisch verhaal over de persoonlijke levensloop met nadrukkelijke aandacht voor de specifieke traumatische ervaringen. In dit artikel wordt ingegaan op de psychotherapeutische kracht van de getuigenismethode, afgezet tegen andere perspectieven op de behandeling van psychotrauma.

Stichting Centrum ’45 is een zorginstelling die zich richt op de behandeling van psychotraumaklachten als gevolg van oorlog, vervolging en geweld. Het gaat om cliënten met eerste- en tweede-generatieproblematiek, oude en jonge veteranen en vluchtelingen, maar ook cliënten met beroepsgerelateerde traumaproblematiek. Bij al deze doelgroepen zijn regelmatig ook persoonlijkheidsproblemen aanwezig die binnen onze instelling steeds meer aandacht vragen.In dit artikel betogen we hoe in onze visie moet worden omgegaan met de comorbiditeit van trauma- en persoonlijkheidsproblematiek.

Welke zorg moet direct na een ramp worden verleend om de negatieve gevolgen op het psychosociale welbevinden en de gezondheid te beperken? Hoe kunnen getroffenen die ernstige psychische klachten ontwikkelen snel ge-identificeerd worden? In dit artikel worden de huidige wetenschappelijke inzich-

Onder de term ramp worden grootschalige ingrijpende gebeurtenissen verstaan die onderling enorm kunnen verschillen naar aard, toedracht, aantallen doden, achtergronden van getroffen en betrokken groepen,

Abstract
Objective: The aim of this study was to explore perceived posttraumatic growth (PTG) and its associations with potentially traumatic events (PTEs), dispositional optimism, perceived social support, posttraumatic stress disorder (PTSD) symptoms, and satisfaction with life (SWL) among adolescent refugees and asylum seekers.

Background: Asylum seekers and refugees have been claimed to be at increased risk of developing complex posttraumatic stress disorder (complex PTSD). Consequently, it has been recommended that refugees be treated with present-centred or phased treatment rather than stand-alone trauma-focused treatment. This recommendation has contributed to a clinical practice of delaying or waiving trauma-focused treatment in refugees with PTSD.

Migration and trauma is a critical and timely area of inquiry given the enormous transnational migration occurring within the past year. The UN estimates there are over 244 million people living outside of their country of origin (United Nations Population Fund, 2016). United Nations High Commissioner for Refugees (UNHCR) estimated there were over 1,000,000 refugees fleeing to Europe by boat during the year 2015 (UNHCR, 2016). The nature of their migration is forced and due to war and violence in their home countries (e.g., Turner, 2015).

Thousands of young refugees are currently entering Europe.They are exposed to many risks pre-flight, during their flight, and upon arrival, which make them vulnerable for the development of mental health problems. Our expertise as mental health professionals is crucial for the promotion of a healthy adaptation of these young people and their families and to lower their risks. In addition, it is important to identify young refugees with developing or preexisting serious mental disorders and to ensure access to evidence-based psychiatric treatment.

Summary 2
Blootstelling aan negatieve emoties van ouders in de vroege jaren als een ontwikkelingspad in de intergenerationele overdracht van depressie en angst Het hoofddoel van deze dissertatie was om te onderzoeken hoe blootstelling aan klinische en niet-klinische vormen van depressie en angst van ouders de sociaalemotionele ontwikkeling van baby’s beïnvloedt. In deze dissertatie lag de focus op

Abstract

Background: There is uncertainty whether young traumatized refugees should be treated with culturally adapted psychotherapy or with an evidence-based western approach. As yet, empirical studies on culturally adapted treatments for unaccompanied young refugees in industrialized host countries are not available. Studies do, however, suggest that trauma-focused treatment is promising for this group.