The need for culturally relevant treatment interventions for refugees focusing on post-migration factors is clearly of no small concern. To (i) explore culturally informed perspectives on trauma from an individual, qualitative perspective and (ii) track the trajectory of post-traumatic responses in relation to processes of social integration, we present the results of 12 months of research among asylum seekers and refugees in an NGO-run centre for victims of torture in Athens, Greece.

Een mensenleven na de Tweede Wereldoorlog komen er nog steeds ongelooflijke verhalen over deze periode naar buiten. Dat van Piet Reijnen lijkt er eentje. Hij werkte als assistent-cameraman bij de Duitse (propaganda) filmfabriek UFA. De gruwelen die hij zei te hebben gezien, beheersten de rest van zijn leven.

Background. In 2015, the United Nations High Commissioner for Refugees started a process of mental health capacity building in refugee primary health care settings in seven countries in Sub-Saharan Africa, ultimately aiming to decrease the treatment gap of mental, neurological and substance use (MNS) conditions in these operations.

Victims of war, torture and natural catastrophes are prone to develop posttraumatic stress disorder (PTSD). These individuals experience the recurrent, involuntary intrusion of traumatic memories. What neurocognitive mechanisms are driving this memory disorder?

Meer dan veertig lezers reageerden op een oproep in de vorige Relevant. Ze beschreven hun ervaringen met de euthanasie van een naaste, of juist het uitblijven daarvan. De gevoelens waarmee ze erop terugkijken lopen uiteen van berusting of trots tot boosheid of ‘machteloze woede’. Is rouw na een euthanasie anders dan na een natuurlijke dood? Interview met Geert Smid.

Persoonlijk verhaal van Jetze Koster, Nederlands-Indië- en Nieuw-Guinea-veteraan:

Jetze Koster vindt dat zijn tijd in Indië en Nieuw-Guinea hem een belangrijk deel van zijn leven heeft gekost. Tot op de dag van vandaag ondervindt hij daarvan de gevolgen door herbelevingen en nachtmerries. De uitzending begon in 1949, maar is nooit beëindigd.

Experience of battle in the First World War can be seen as both a laboratory for fascism and a catalyst of totalitarian violence. Without taking into account the experience of the dehumanization of the enemy and the industrial scale of methods of destruction during the first World War, it is difficult to understand the exterminatory practices of National Socialism

Sinds de negentiende eeuw waren circussen met artiesten uit alle hoeken van de wereld, inclusief motorisch gehandicapten en artiesten van Afrikaanse origine of kleurlingen, generaties lang in het bezit van Joodse, Sinti-, Roma- en Jenische families. Het circus was een heel populaire vorm van ontspanning tijdens de nazitijd. Daarom koncen talrijke circussen blijven rondreizen, de nationale grenzen oversteken en door dorpen en steden trekken.

De jaren die volgden op de lancering van verschillende versies van nieuwe orde in de eerste jaren van herwonnen vrede brachten niet alleen geen consistente politieke theorie daarvan voort. Daaraan leken de politieke regimes en bewegingen die zo'n theorie zouden moeten onderbouwen ook niet echt behoefte te hebben. Evenmin bleek er een eenduidig verband te bestaan tussen degene die zich voor een of andere vorm van rechtse revlutie uitspak en het concrete kamp dat hij of zij tijdens de volgende wereldoorlog vervoegde. Het radicaal-rechtse denken had vele en uiteenlopende milieus aangetast.

In 2015, local wars, starvation and misery in some Middle Eastern, Asian and African countries forced millions of people to leave their homelands. Many of these people migrated toward Europe, reaching Hungary as well. The refugee crisis created significant challenges for all national healthcare systems across Europe.