Psychiater en cultureel antropoloog Mario Braakman behandelt in Nederland kindsoldaten. Hij raakte betrokken bij het proces van het Internationaal Strafhof tegen de Oegandese ex-kindsoldaat en rebellenleider Dominic Ongwen. ‘Je schrikt je suf als je ziet wat er in die
zaak door psychiaters is gezegd.’

8 jaar was ze toen de oorlog naar haar dorp in Oost-Afrika kwam, vandaag precies 20 jaar geleden. Ze was jarig toen er mensen met geweld haar dorp binnenvielen. Die dag verloor zij haar broer en moest ze voor het eerst een nacht buiten slapen omdat thuisblijven te gevaarlijk

De afgelopen twee jaar hebben scanmachines, met gemiddeld zo’n 152.000 scans per week, overuren gedraaid om de dossiers van het Centraal Archief Bijzondere Rechtspleging (CABR) te digitaliseren. Dit archief is het meest geraadpleegde en grootste archief over de Tweede Wereldoorlog in Nederland en bevat dossiers van personen die verdacht werden van collaboratie met de Duitse bezetter. In die dossiers staat echter ook vaak informatie over slachtoffers. Op 1 januari 2025 zal het eerste deel van het archief online doorzoekbaar zijn.

In het derde deel van dit essay beschrijft klinisch psycholoog Jackie June ter Heide hoe belangrijk het is om getroffenen te herinneren: want er moet een plaats zijn waar al het lijden, groot en klein, gezien of ongezien, wordt vastgelegd en nooit vergeten.

Ibrahim Issa is directeur van de Hope Flowers School op de Westelijke Jordaanoever. De leerlingen krijgen les in ‘vredesonderwijs’: ze leren naar elkaar te luisteren, begrip te hebben voor de ander. Alles om een einde te maken aan het Israëlisch-Palestijnse conflict. Issa houdt hoop, zelfs na 7 oktober: ‘Wat is het alternatief?’

Begin dit jaar was ik samen met mijn collega David in Burundi. Daar gaven we een workshop in academisch schrijven voor Burundese en Congolese onderzoekers, artsen, psychologen en docenten. Zij zijn op hun gebied, als psycholoog of sociotherapeut, of als mensenrechtenverdedigers in het door conflict geteisterde Oost-Congo, de experts binnen hun werkveld, de professeurs de terrain. David en ik begeleidden hen in het schrijven van een wetenschappelijk artikel. Dit om hun kennis met de academische wereld te delen, een wereld veelal bewoont door onderzoekers uit de Global-North.

Jonge vluchtelingen en nieuwkomers bouwen in een nieuw land aan een nieuw thuis. Ze dragen echter vaak een rugzak mee vol met moeilijke ervaringen en gemis, maar ook met hoop, dromen en verwachtingen. Een longitudinaal onderzoek geeft inzicht in het welzijn van jonge, alleenstaande vluchtelingen en hoe de samenleving ze een warm welkom kan bieden.

Misbruik, verwaarlozing, armoede en geweld hebben onmiskenbare en beschadigende effecten op kinderen. Door veerkracht, die ontstaat door het inzetten van persoonlijke en externe hulpbronnen, kunnen zij zich niettemin tot gezonde volwassenen ontwikkelen. ‘Veerkracht is dynamisch: het kan toenemen en afnemen. Aan de groei ervan kan iedereen bijdragen,’ zegt klinisch psycholoog en auteur Leony Coppens.

When police personnel suffering from work-related psychological injuries seek support and recognition from their organization, a complex dynamic can unfold. This may even be experienced as morally injurious, thus adding to the initial psychological injury. This article delves into this issue in the context of Dutch police personnel, analyzing the narratives of 13 (former) police officers through the theoretical framework of Moral Injury, (mis)recognition, and bureaucracy.

Purpose of Review

Moral injury has garnered increased empirical and societal interest in the past fifteen years. We sought to conduct a multidisciplinary examination of several developmental, contextual, and relational models of moral injury to better inform professional research and practice.

Findings