Inhoud thema:
- 'Voor uw en onze vrijheid!': de Poolse militaire bijdrage aan de bevrijding van Nederland
- 'Te jong om bang te zijn': de odyssee van motorordonnans Bogdan Iwanski
- Vergeten veteranen: Poolse bevrijders van de Tweede Wereldoorlog in Nederland
-Bevrijders in ballingschap: fraaie overzichtstentoonstelling over Poolse bijdrage aan Europese bevrijding

In haar debuutroman Liever niet op reis die in april verschijnt, beschrijft Bertien Minco (Groningen, 1963) de grote impact van de verzwegen oorlogsgeschiedenissen van haar familie. Minco groeide op in Groningen in een kleine, sombere naoorlogse Joodse gemeente, die bestond uit een handjevol oude, verdrietige mensen. Ze zwegen over hetgeen achter ze lag, over wat ze hadden meegemaakt en wie ze allemaal verloren waren.

Op het moment dat Duitsland de oorlog verloor, verloren de gezinnen van Nederlandse nationaalsocialisten hun beschermheer. Vanaf eind 1944 werd het voor de wat oudere kinderen in deze gezinnen duidelijk dat dit grote veranderingen zou betekenen: zij bleken aan de verliezende kant te staan en hun positie in de Nederlandse samenleving was niet langer verzekerd. In mijn boek Besmette Jeugd bekeek ik wat er vanaf het einde van de oorlog tot en met de jaren vijftig gebeurde met de kinderen.

De datum staat nog in hun geheugen gegrift : 4 januari 1977. Die dag moesten Pierre Bokma en Lex Oostendorp opkomen om hun dienstplicht te vervullen. Hun paden voor en na deze tijd verschilden aanmerkelijk, maar ze hebben altijd contact gehouden. Terwijl buiten het zicht op het water wordt vertroebeld door mist, halen de acteur en oud-inspecteur-generaal der Krijgsmacht in het restaurant van het Rott erdamse Hotel New York in hoog tempo herinneringen op. Bokma vertelt dat hij werd opgeroepen op de dag dat hij werd aangenomen op de Toneelacademie Maastricht.