U kunt selecteren door met de cursor in het veld te gaan staan en daarna met uw linkermuisknop te klikken. Met de blauwe balk scrollt u naar uw keuze en klikt u weer op de linkermuisknop. Voor een tweede, derde en volgende keuze herhaalt u deze handeling. Klik uiteindelijk op de "selecteer" knop (rechtsonder het veld) en het systeem voert uw selectie uit.
jaartal
U kunt selecteren door met de cursor in het veld te gaan staan en daarna met uw linkermuisknop te klikken. Met de blauwe balk scrollt u naar uw keuze en klikt u weer op de linkermuisknop. Voor een tweede, derde en volgende keuze herhaalt u deze handeling. Klik uiteindelijk op de "selecteer" knop (rechtsonder het veld) en het systeem voert uw selectie uit.
soort info
U kunt selecteren door met de cursor in het veld te gaan staan en daarna met uw linkermuisknop te klikken. Met de blauwe balk scrollt u naar uw keuze en klikt u weer op de linkermuisknop. Voor een tweede, derde en volgende keuze herhaalt u deze handeling. Klik uiteindelijk op de "selecteer" knop (rechtsonder het veld) en het systeem voert uw selectie uit.
In 2013 verscheen Een kleine stad bij Auschwitz - Gewone nazi’s en de Holocaust van Mary Fulbrook. In dit boek reconstrueert de hoogleraar Duitse geschiedenis aan University College London de gebeurtenissen tijdens de Tweede Wereldoorlog in Będzin, het belangrijkste Joodse centrum van West-Polen. Fulbrooks publicatie gaf het startschot voor een nieuwe blik op de Holocaust als een sociaal proces dat zich binnen een samenleving op allerlei niveaus ontrolde.
Heel lang was de driedeling daders-slachtoffers-omstanders van Raul Hilberg leidend in het academisch denken over de Jodenvervolging. De vraag is echter of deze categorieën wel toereikend zijn, omdat ze weinig ruimte bieden aan veranderingen door de jaren heen, aan ambivalenties of tegenstrijdige gedragingen. Voortbordurend op Hilbergs werk hanteren wetenschappers sinds een paar jaar daarom een meer dynamisch perspectief, dat de Holocaust benadert als een diffuus sociaal proces.
Op een avond in februari 1941 gaat de telefoon in de villa van Sig Menko, textielfabrikant en voorzitter van de joodse gemeente van Enschede. Menko heeft net het bericht ontvangen dat de Duitse bezetter per direct zijn villa zal vorderen. Aan de andere kant van de lijn vraagt een onbekend persoon of het waar is dat hij zijn huis uit wordt gezet. Wanneer Menko bevestigend antwoordt, krijgt hij als reactie: “Daar ben ik erg blij om en als u wenst kan ik voor u nog wel een plaats in het woonwagenkamp ontruimen.” Meteen daarna wordt er opgehangen.
Op een van zijn fietstochten in Westerwolde kwam Walter van Rossum langs een terrein met een barak en een bord: 'Kamp De Beetse'. Zijn nieuwsgierigheid was direct gewekt. Op het gemeentehuis van Vlagtwedde kreeg hij namen van mensen die nu als vrijwilliger direct betrokken zijn bij de barak en het terrein van het voormalige kamp. Op 3 oktober 2017 werd herdacht dat precies 75 jaar geleden de Joodse jongens en mannen werden afgevoerd naar kamp Westerbork. Hij sprak toen nog enkele mensen, die in twee artikelen over het kamp aan het woord zullen komen.
Tegen het einde van de bezetting rees in België en andere Europese landen de kwestie van de gedachtenis aan de Tweede Wereldoorlog. Er ontstonden concurrerende herinneringen die niet met elkaar te verzoenen vielen. In België werd de herinnering aan de bezetting, en de overdracht van die herinnering, vanaf het begin gemonopoliseerd door de voormalige politiek gevangenen.
